سال تا سال

 

مدت زیادی از نوشتنم گذشته ولی احساس کردم وقتشه بیام و بنویسم دوباره ... مسیر درمان الان خیلی بهتر پیش میره تقریبا 4 روز دیگه میشه سه ماه که درمان داره اثر میکنه و این خیلی خیلی جای امید داره الان شب های من طعم یدونه پاروکستین دو تا کاربامازپین و دوتا ترانکوپین 100 میده فرق ترانکوپین 100 با 200 مهمه ! نپرسین چرا چون واقعا یادم نیست با اینکه دوبار دکتر برام توضیح داد با این حال این معجون اسرار امیز جواب داده و من تقریبا سه ماه هست احساس افسردگی نمیکنم ! و این واقعااااااا حس خوبیه ... من ادم شادی نیستم و نبودم شاید ادم شلوغ و پر انرژی و پر احساسی بودم و یه وقتایی واقعا اجتماعی اما همون موقع ها هم ذاتا ادم شادی نبودم ... دفعه قبل برای دکتر تعریف کردم که من واقعا نبود افسردگی رو حس میکنم چون فرق خیلی زیادی بین افسردگی و غمگین بودن هست ... فرقی که کاش میشد به بقیه مردم اموزش داد ... مدت هاست دست از تلاش و بازی از واژه ها برداشته م و احساساتمو به ساده ترین شکل ممکن بیان میکنم به این فکر میکنم که شاید اگه قبلا بود میتونستم با کلمات توضیح دقیق و شفاف و قابل لمسی از افسردگی براتون داشته باشم ولی فعلا نه فقط میتونم بگم افسردگی خورنده است شبیه غصه و غم نیست افسردگی نفس شما رو میگیره و این حسو میده که دیگه هیچی درست بشو نیست و باید تمومش کنی ...بگذریم ... پاییز شده و تولدم نزدیکه ...داشتم به احساسات پارسالم فکر میکردم به تموم هیجاناتی که داشتم به تصوراتی که فقط امروزو زنده ای و زندگی کن ... پارسال تو فکر نوشتن لیستی از کار ها بودم که اون روز رو متفاوت کنه ... امسال اما احساسات عجیب و متفاوت تری دارم با این اتفاقات اخیر و بازگشت به زندگی نرمال لیست ارزو های امسال بیشتر شکل و شمایل مسئولیت های بالغانه گرفته مثلا میدونم اونروز کار داریم میدونم که عزیزترین کسم کلاس داره و شاید تا شب نتونه کنارم باشه میدونم اهداف بلند مدت دارن اهمیت بیشتری پیدا میکنن نمیدونم قبلا هم نوشتم یا نه ولی چیزی که بعد از زنده موندن توی صورتتون کوبیده میشه اینده است! اگه شما هم مثل گذشته من تتصمیم به خودکشی داشتید یهو با این خلا رو به رو میشید که وای ! من هیچ اینده ای برای خودم تصور نکرده بودم و الان واقعا نمیدونم قراره چی بشه و مدت طولانی مثل شوک میگذره تا بالاخره بیدار میشی و مجبوری که تصمیم بگیری ... مثلا میدونم که باید کارمو دائمی کنم میدونم که از ترم بهمن باید برگردم به دانشگاه میدونم باید برای خودم وقت بذارم خودمو بیشتر بشناسم و توانایی رویارویی با مشکلاتمو بالاتر ببرم ! خوب خوشبختانه من ی تراپسیت عالی دارم که میتونم این موقع ها ازش کمک بگیرم یه ادم عالی و چند تا دوست عالی و این خوبه و بهتون پیشنهاد میکنم از توی شرایط گذشته من هستید تا میتونید کمک بتراشید برای خودتون و تنهایی این مسیر رو نرید من خوشبخت بودم چون توی این مسیر تنها نبودم و خیلی ها بودن که بار رو از دوشم برمیداشتن ! بار سنگین زنده بودن رو و مرده بودن رو ... چیز های زیادی میخواستم بنویسم ولی فعلا کافیه 

 

اگه خوندی بهم بگو خوشحال میشم و اگه نیاز به کمک داشتی بهم بگو تا بهت ادم های درست رو معرفی کنم