در یک نوشته، نویسنده زمانی از این علامت استفاده می کند که باید جمله مستقل خود را پایان دهد و می تواند آن را ادامه ندهد اما تصمیم می گیرد نوشته خود را همچنان ادامه دهد. درست مثل زندگی من و خیلی های دیگه ... من چندین بار به آخر جمله رسیدم و آخرین بار با تمام وجودم نقطه ویرگول رو گذاشتم و همچنان این مسیر رو ادامه میدم ...اگر از من بپرسن از تصمیمت راضی هستی شاید چند دقیقه مکث کنم ...شاید با تمام وجودم رضایتمو اعلام نکنم شاید رفتن راه اسون تری بود ... اما مطمئنا لحظات درخشان زیادی رو بعد از نقطه ویرگول حس کردم ... از اونجا بود که زندگی من شد لحظه ها ... و تمام تلاشم برای بلیعیدن اون لحظه ها ... تمام حس و عطر و صدای لحظه ها ...